اثر تنش خشکی و محلول‌پاشی کیتوزان بر عملکرد و رنگیزه‌های فتوسنتزی در آفتابگردان (Heliantus unnuus L.)

با توجه به حجم بالای واردات روغن گیاهی در کشور و محدودیت منابع آبی، شناخت عوامل مؤثر بر تولید گیاهان زراعی در شرایط کم‌آبی اهمیت زیادی دارد. به منظور بررسی اثر محلول‌پاشی کیتوزان در شرایط کم‌آبیاری بر ویژگی‌های کمی و کیفی آفتابگردان رقم آلستر، این آزمایش در سال زراعی 91-1390 به‌صورت کرت‌های یک بار خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی زابل انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل تنش خشکی در سه سطح آبیاری بر اساس 25 درصد رطوبت قابل استفاده (تنش شدید)، 50 درصد رطوبت قابل استفاده (تنش متوسط) و 75 درصد رطوبت قابل استفاده (شاهد) به‌عنوان فاکتور اصلی و محلول‌پاشی کیتوزان در سه سطح صفر (شاهد)، دو گرم در لیتر و پنج گرم در لیتر به‌عنوان فاکتور فرعی بودند. در این آزمایش تنش خشکی باعث کاهش ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، شاخص برداشت، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و قطر طبق گردید، اما بر شاخص برداشت و درصد روغن اثر معنی‌داری مشاهده نشد. هم‌چنین محلول‌پاشی کیتوزان منجر به افزایش ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، قطر طبق و کلروفیل کل شد.